Polski
English
Deutsch
Nawojowa (około 2800 mieszkańców) jest dużą wsią i siedzibą gminy, położoną w dolinie Kamienicy Nawojowskiej, u północnonych podnóży Pasma Jaworzyny Krynickiej. Od północnego-zachodu sąsiaduje z przedmieściami Nowego Sącza.
Wieś nawojowa ma średniowieczne tradycje. Według przekazów założona została przez kasztelana Nawoja z Tęczyna około 1300 r. Napewno parafia istniała tu już przed 1440 r. Nawojowa należała do dóbr biskupów krakowskich – tzw. Państwa Muszyńskiego. Po jego likwidacji przez władze austriackie, Nawojową zakupiła magnacka rodzina Stadnickich, która była właścicielem okolicznych dóbr aż do II wojny światowej. Stadniccy przebudowali nawojowski pałac na neogotycką rezydencję. Dbali też o rozwój gospodarczy wsi oraz o ochronę przyrody. Zasługą Adama Stanickiego jest powstanie rezerwatów przyrody chroniących pierwotna puszczę karpacką w Beskidzie Sądeckim. Nawojowa była przedostatnią wsią polską w dolinie Kamienicy (ostatnia – Frycowa).
Murowany kościół parafialny w Nawojowej pochodzi z końca XIX w. i został postawiony w miejscu pierwotnej drewnianej świątyni. Wewnątrz znajdują się liczne dzieła sztuki przeniesione ze starszego kościoła, m.in. ciekawa marmurowa płyta nagrobna Piotra Nawojowskiego z 1593 r., barokowe ołtarze, ambona, stacje drogi krzyżowej, liczne obrazy wotywne i sprzęt liturgiczny.
Około 1,5 km na zachód od centrum Nawojowej znajduje się uroczysko Trzycież (w Lesie Trzycierskim). Nadleśnictwo Nawojowa wyznaczyło tu ścieżkę edukacyjną „Przez leśne siedliska”. Ścieżka zapoznaje z typami siedliskowymi lasu: las wyżynny, łęg jesionowy oraz las górski. Można tu obserwowac także charakterystyczne dla tych siedlisk rośliny runa leśnego. Czas przejścia wynosi około 2 godzin. Przy końcu trasy znajduje sie miejsce biwakowe. Scieżka „Przez leśne siedliska” jest doskonałą propozycją na przeprowadzenie zajęć edukacji leśnej i ekologicznej.
Adam Stadnicki
Hrabia Adam Stadnicki (10.04.1882–10.03.1982) był wybitnym leśnikiem, i wielkim patriotą. Przed II wojną światową był właścicielem wielkiego majątku ziemskiego, obejmującego lasy Beskidu Sądeckiego od Krynicy i Łabowej po Szczawnicę, oraz Frainie na terenie Słowacji. Po ukończeniu studiów leśnych w Monachium, odbyciu praktyki w lasach hrabiego zamoyskiego w Zakopanym, zajął się m.in. gospodarką leśną w odziedziczonych lasach Nawojowa – Szlachtowa. Był leśnikiem z wykształcenia i zamiłowania, jednym z pierwszych twórców leśnych rezerwatów przyrody Dążąc do zachowania pierwotnej Puszczy Karpackiej utworzył cztery rezerwaty przyrody; Łabowiec, Barnowiec, Uhryń i Baniska. Dbał o szkolenie i godziwe wynagrodzenia zatrudnionego personelu, zaopatrywał go w podręczniki, czasopisma leśne i inne pomoce. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Leśnego, brał udział w licznych naradach terenowych z udziałem naukowców, interesował się przemianami zachodzącymi w leśnictwie i drzewnictwie. Biednych, ale zdolnych uczniów szkolił na własny koszt. Dbał o pracowników odchodzący na emeryturę, potrzebujących lub dotkniętych biedą robotników. W okresie okupacji A. Stadnicki organizował pomoc żywnościową żołnierzom polskim przebywającym w niemieckich obozach dla jeńców wojennych i wielokrotnie interweniował u władz policyjnych w sprawie aresztowanych pracowników, uzyskując pozytywne wyniki. Zatrudniał też wiele osób ukrywających się i poszukiwanych przez okupanta. Prowadząc racjonalną gospodarkę leśną, pozostawił po sobie pamięć nie tylko byłych pracowników, ale i miejscowej ludności. która licznie wzięła udział w jego pogrzebie w Nawojowej.
Wieś nawojowa ma średniowieczne tradycje. Według przekazów założona została przez kasztelana Nawoja z Tęczyna około 1300 r. Napewno parafia istniała tu już przed 1440 r. Nawojowa należała do dóbr biskupów krakowskich – tzw. Państwa Muszyńskiego. Po jego likwidacji przez władze austriackie, Nawojową zakupiła magnacka rodzina Stadnickich, która była właścicielem okolicznych dóbr aż do II wojny światowej. Stadniccy przebudowali nawojowski pałac na neogotycką rezydencję. Dbali też o rozwój gospodarczy wsi oraz o ochronę przyrody. Zasługą Adama Stanickiego jest powstanie rezerwatów przyrody chroniących pierwotna puszczę karpacką w Beskidzie Sądeckim. Nawojowa była przedostatnią wsią polską w dolinie Kamienicy (ostatnia – Frycowa).
Murowany kościół parafialny w Nawojowej pochodzi z końca XIX w. i został postawiony w miejscu pierwotnej drewnianej świątyni. Wewnątrz znajdują się liczne dzieła sztuki przeniesione ze starszego kościoła, m.in. ciekawa marmurowa płyta nagrobna Piotra Nawojowskiego z 1593 r., barokowe ołtarze, ambona, stacje drogi krzyżowej, liczne obrazy wotywne i sprzęt liturgiczny.
Około 1,5 km na zachód od centrum Nawojowej znajduje się uroczysko Trzycież (w Lesie Trzycierskim). Nadleśnictwo Nawojowa wyznaczyło tu ścieżkę edukacyjną „Przez leśne siedliska”. Ścieżka zapoznaje z typami siedliskowymi lasu: las wyżynny, łęg jesionowy oraz las górski. Można tu obserwowac także charakterystyczne dla tych siedlisk rośliny runa leśnego. Czas przejścia wynosi około 2 godzin. Przy końcu trasy znajduje sie miejsce biwakowe. Scieżka „Przez leśne siedliska” jest doskonałą propozycją na przeprowadzenie zajęć edukacji leśnej i ekologicznej.
Adam Stadnicki
Hrabia Adam Stadnicki (10.04.1882–10.03.1982) był wybitnym leśnikiem, i wielkim patriotą. Przed II wojną światową był właścicielem wielkiego majątku ziemskiego, obejmującego lasy Beskidu Sądeckiego od Krynicy i Łabowej po Szczawnicę, oraz Frainie na terenie Słowacji. Po ukończeniu studiów leśnych w Monachium, odbyciu praktyki w lasach hrabiego zamoyskiego w Zakopanym, zajął się m.in. gospodarką leśną w odziedziczonych lasach Nawojowa – Szlachtowa. Był leśnikiem z wykształcenia i zamiłowania, jednym z pierwszych twórców leśnych rezerwatów przyrody Dążąc do zachowania pierwotnej Puszczy Karpackiej utworzył cztery rezerwaty przyrody; Łabowiec, Barnowiec, Uhryń i Baniska. Dbał o szkolenie i godziwe wynagrodzenia zatrudnionego personelu, zaopatrywał go w podręczniki, czasopisma leśne i inne pomoce. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Leśnego, brał udział w licznych naradach terenowych z udziałem naukowców, interesował się przemianami zachodzącymi w leśnictwie i drzewnictwie. Biednych, ale zdolnych uczniów szkolił na własny koszt. Dbał o pracowników odchodzący na emeryturę, potrzebujących lub dotkniętych biedą robotników. W okresie okupacji A. Stadnicki organizował pomoc żywnościową żołnierzom polskim przebywającym w niemieckich obozach dla jeńców wojennych i wielokrotnie interweniował u władz policyjnych w sprawie aresztowanych pracowników, uzyskując pozytywne wyniki. Zatrudniał też wiele osób ukrywających się i poszukiwanych przez okupanta. Prowadząc racjonalną gospodarkę leśną, pozostawił po sobie pamięć nie tylko byłych pracowników, ale i miejscowej ludności. która licznie wzięła udział w jego pogrzebie w Nawojowej.
