Łętowice

Pierwsze wzmianki o Łętowicach pochodzą z 1224 r. Wieś występowała wówczas, aż do końca XV w. pod nazwą Lyanthkowycze. W 2006 r. tarnowscy archeolodzy na terenie miejscowości, na podwórku mieszkańca Łętowic, odkryli groby wschodniogermańskiego plemienia Wandali. Stanowisko archeologiczne mieści się tuż obok wejścia do domu Józefa Adamusa. Wandalowie, lud o pochodzeniu germańskim, mieszkali na naszych ziemiach przez blisko sześć wieków (ponad dwadzieścia pokoleń). Może to świadczyć o tym, że osadnictwo w miejscu Łętowic rozpoczęło się już na początku naszej ery.
W początku XIX w. z części Łętowic wydzieliła się oddzielna miejscowość, Dębina Łętowska. Zabudowania dworskie w Łętowicach stały na pagórku nad wsią. W 1645 r. budynki były w dobrym stanie. Nowy dworek wystawiony w 1738 r. obejmował: sień, izbę starosty z piecem ogrzewającym dwie izby, alkierz, komorę i spiżarnię. W XVI w. obszar folwarczny był niewielki i dopiero w początkach XVII w. został powiększony. Do tej pory zachował się klasycystyczny dwór z pierwszej połowy XIX w. z otaczającym go parkiem.
W Łętowicach znajduje się neogotycki kościół z 1927 r. z drewnianą dzwonnicą powstałą po II wojnie światowej.
Przy kościele znajduje się pomnik poświęcony mieszkańcom Łętowic walczącym w I wojnie światowej.
Pamiątką historyczną jest także cmentarz wojenny nr 283 z okresu I wojny światowej, na którym spoczywa 2 żołnierzy austro-węgierskich i 15 niemieckich.