Obecnie jest to część Krakowa; dawniej była odrębną wsią. Pierwszym właścicielem miał być Piotr Swosz, od którego nazwiska wzięła się nazwa, a wzmianka o nim pochodzi z XIV w. W XV w. na terenie wsi odkryto złoża siarki, które zaczęto eksploatować. Pamiątką po wydobyciu są nazwy ulic Siarczanogórska czy Szybisko. Początkowo działające tu kopalnie siarki były jednymi z większych w Europie, przynosząc spory dochód. Jednak od XVI w. zaczęto badać wody siarczkowe pod kątem zastosowania ich w lecznictwie. W 1807 r. Feliks Radwański rozpoczął budowę uzdrowiska, wznosząc pierwsze budynki. Rozwój uzdrowiska został przerwany przez Powstanie Listopadowe. W 1859 r. zawiązano Spółkę Zdrojowisk Krajowych, której prezes, dr Józef Dietl, zadbał o rozwój uzdrowiska i założył wokół park krajobrazowy. Pozytywny wpływ miało również połączenie z traktem cesarski (obecną Zakopianką) oraz budowa linii kolejowej. XX w. to zarówno upadki jak i rozwój uzdrowiska.
Obecnie uzdrowisko działa prężnie oferując szeroką gamę zabiegów w oparciu o jedne z najmocniejszych na świecie wód z zawartością siarki. Zachowane zostały historyczne budynki, a wokół można pospacerować po pięknym parku. W miejscu kaplicy sanatoryjnej stoi kościół Opatrzności Bożej, przy którym w 1982 r. powołano parafię.