Wieś Ząb leży na Pogórzu Gubałowskim, na wysokości 910–1013 m n.p.m. Jest najwyżej położoną miejscowością w Polsce. Ząb został założony w 1620 r. Jego pierwszymi właścicielami byli Wiktoryn i Anna Zdanowscy. Później, zgodnie z decyzjami kolejnych starostów, ziemie raz należały do prywatnych właścicieli, raz były użytkowane na zasadach folwarku. W pierwszej połowie XIX w. weszły w skład majątku, którego właścicielami byli Homolacsowie. W 1885 r. we wsi otwarto szkołę, a w 1921 r. ukończono budowę kościoła. Od czasów autonomii galicyjskiej do połowy lat siedemdziesiątych XX w. Ząb był samodzielną gminą. Dziś należy do gminy Poronin.
W północno-wschodniej części Zębu znajduje się kościół św. Anny. Drewnianą świątynię, wybudowaną w 1921 r., zaprojektował Andrzej Graca z Bustryku, a wykonał Jan Ustupski z Zakopanego. Uwagę zwraca główny ołtarz, zaprojektowany przez Wojciecha Brzegę, znakomitego zakopiańskiego rzeźbiarza.
W północno-wschodniej części Zębu znajduje się kościół św. Anny. Drewnianą świątynię, wybudowaną w 1921 r., zaprojektował Andrzej Graca z Bustryku, a wykonał Jan Ustupski z Zakopanego. Uwagę zwraca główny ołtarz, zaprojektowany przez Wojciecha Brzegę, znakomitego zakopiańskiego rzeźbiarza.