Uklejna

Szczyt Uklejny (680 m n.p.m.) przechodzi w kierunku zachodnim w dość rozległe spłaszczenie, którego krawędzie okalają budzące ciekawość wały, długie na 250 m i odległe od siebie o 50 m. Prawdopodobnie jest to forma podwójnego grzbietu, powstała wskutek pękania górotworu, usytuowanego w brzeżnej strefie płaszczowiny magurskiej. Zwały niewielkich głazów przy północnym wale oraz niewielkie szczeliny świadczą, że istniały tu niegdyś formy skałkowe, które rozpadły się wskutek wietrzenia. Z korony wału rozpościera się fragmentaryczny, lecz daleki widok na Myślenice, Pogórze Wielickie oraz wzgórza Bramy Krakowskiej. Kopułę szczytową Uklejny porasta buczyna karpacka. W tutejszych lasach znaleźć można rzadki storczyk – gnieźnik leśny, pasożytujący na znajdujących się w glebie grzybach.
W 1927 r. myślenicki architekt, inż. Jan Hołuj junior opracował projekt gmachu Narodowego Obserwatorium Astronomicznego. Dla lepszego rozpoznania warunków, prof. Kazimierz Kordylewski zaproponował budowę mniejszej stacji. Ostatecznie, w 1931 r. na pniach kilku ściętych drzew pod szczytem wybudowano drewnianą budkę, w której umieszczono lunetę. W placówce, stanowiącej stację terenową krakowskiego obserwatorium astronomicznego, astronom Stanisław Szczyrbak dokonywał obserwacji gwiazd zmiennych i oceny przejrzystości atmosfery. Placówka funkcjonowała do 1934 r. Obecnie odcinek szlaku z Uklejny na Lubomir bywa nazywany Szlakiem Astronomów Polskich.