Historyczna wioska Zabełcze jest dzisiaj dzielnicą Nowego Sącza. Po raz pierwszy wzmiankowana była w 1292 r., natomiast w lokalnym stanowisku archeologicznym odkryto znacznie starsze eksponaty: trzy monety rzymskie z III w. n.e. Na jednej widnieje podobizna Marcjanny, siostry cesarza Trajana. Takie znaleziska świadczą o długiej tradycji kupieckiej w dolinie Dunajca, wzdłuż której wiodły liczne szlaki handlowe (w tym przypadku jedna z odnóg Szlaku Bursztynowego). Od średniowiecza wioska Zabełcze była własnością rycerzy Wielogłowskich herbu Starykoń. Na przełomie XVI i XVII w. znajdowała się we władaniu podstolego króla Zygmunta III Wazy Jana Dobka Łowczowskiego, którego nagrobek można oglądać w nowosądeckim zespole pofranciszkańskim w przedsionku dzisiejszego zboru ewangelickiego. W XIX w. w dworze w Zabełczu u swojego wuja mieszkał Eugeniusz Romer, który tutaj uczęszczał do gimnazjum. W dzielnicy znajduje się kilka ciekawych przykładów drobnej architektury sakralnej, m.in. figura Chrystusa Frasobliwego z połowy XIX w. oraz grota Matki Bożej z Lourdes z 1909 r.
Eugeniusz Romer był wybitnym polskim kartografem, meteorologiem i geografem. Urodził się we Lwowie w 1871 r. Lata dziecięce spędził w Krośnie, a pierwsze studia ukończył na krakowskim Uniwersytecie Jagiellońskim. Doktoryzował się i habilitował we Lwowie, a z czasem został profesorem na Uniwersytecie im. Jan Kazimierza oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako pierwszy wydzielił regiony klimatyczne Polski. Został okrzyknięty ojcem polskiej nowoczesnej kartografii. Ma na koncie wiele artykułów i dzieł naukowych m.in. „Geograficzno-statystyczny atlas Polski”, który był wykorzystywany do pertraktacji dyplomatycznych na temat określenia granic Rzeczypospolitej po I wojnie światowej. Był założycielem i redaktorem kilku czasopism (m.in. „Prac geograficznych”). Szczęśliwie przetrwał obie wojny światowe, choć w czasie II wojny uratowała go kryjówka u ojców zmartwychwstańców, gdyż niechybnie zostałby zgładzony z resztą polskich profesorów we Lwowie. Eugeniusz Romer zmarł w 1954 r. i został pochowany na cmentarzu na krakowskim Salwatorze.