Łękawica

Zachodnia część wsi Łękawica obejmuje większość wschodniego zbocza Jaroszowickiej Góry aż po jej szczyt (545 m n.p.m.). Centrum Łękawicy położone jest w małej kotlince, w której jest zlewnia strumyków dających początek rzece Łękawce wpływającej do Skawy w okolicy Zagórza. Historia Łękawicy podobna jest do historii okolicznych wsi. Pierwsze wiarygodne wiadomości pochodzą z drugiej połowy XVI w., kiedy należała do znanej rodziny Palczowskich. W 1567 roku majątek należał do Michała Palczowskiego zamordowanego przez sąsiada w sporze o część majątku w Marcyporębie. Ojcem Michała był Jan Palczowski, sędzia. W XVII wieku, po wymarciu linii męskiej Palczowskich, w drodze koligacji rodzinnych wieś przeszła na Przyłęckich. Kolejnymi właścicielami w XVIII w. byli Wężykowie, w XIX Gärtnerowie, a na początku XX w. Habsburgowie do 1944 roku.
Kościół pod wezwaniem św. Józefa w Łękawicy (budowla eklektyczna). Został wzniesiony w 1906 roku na miejscu dawnej kaplicy św. Wojciecha z 1639 roku. Z poprzedniej kaplicy przeniesiono do kościoła barokowy ołtarz, który w kościele został ołtarzem bocznym, a umieszczony w nim obraz przeniesiono do ołtarza głównego. Obraz przedstawia Świętą Rodzinę i pochodzi z XVII wieku. Z dawnej kaplicy pochodzi również krzyż ołtarzowy z kości słoniowej i płaskorzeźba Boga Ojca przy chrzcielnicy.