Targanice

Wieś Targanice, w gminie Andrychów, położona jest w północnej części Beskidu Małego, w dolinie rzeki Targaniczanki. Najbardziej na północ wysunięte tereny wsi znajdują się na obszarze Pogórza Śląskiego. Pierwsze wiadomości o wsi pochodzą dopiero z XVIII wieku, ale sugerują wcześniejsze jej istnienie. Powstanie wsi wiązane jest z osadnictwem wołoskim w XVI wieku. W tym czasie na te tereny przybywały ludy pasterskie pochodzenia bałkańskiego, które uciekały przed ekspansją turecką na Bałkanach. Poszukując nowych terenów wypasowych Wołosi dotarli w rejony Beskidów Zachodnich. Chętnie przyjmowani, zwłaszcza na puste tereny górskie, zapoczątkowali wypas owiec i wołów na górskich halach budując szałasy i wprowadzając swoją kulturę pasterską. Patrząc na rozsiane przysiółki Targanic o charakterze "zarębnym", właściwym dla osadnictwa wołoskiego, najbardziej wiarygodny jest wspomniany okres powstania wsi. Położenie wsi przy szlaku handlowym prowadzącym z Krakowa na Węgry spowodowało szybki rozwój kowalstwa, przetwórstwa drzewa i tkactwa (bliskość Andrychowa). Od XVIII wieku Targanice pojawiały się już systematycznie w dokumentach jako wieś należąca do klucza dóbr andrychowskich. W 1910 roku hrabia Stefan Bobrowski sprzedał targanickie lasy arcyksięciu Karolowi Stefanowi Habsburgowi, który włączył je do dóbr żywieckich.