Salwator

Obecnie używa się nazwy Salwator dla obszaru historycznych wsi Zwierzyniec i Półwsie Zwierzynieckie. Nazwa pochodzi od osiedla willowego, budowanego na początku XX w. wokół kościoła Najświętszego Salwatora. Większość zabytków skupia się wokół końca grzbietu Pasma Sowińca opadającego w stronę Wisły. Tu też obecnie swój bieg kończy Rudawa. Znaleziono tu ślady osadnictwa paleolitycznego. Jednak powstanie wsi wiąże się z okresem Państwa Wielkomorawskiego, kiedy powstała pogańska gontyna. W XII w. właściciel Piotr Włostowicz przebudował kościół Najświętszego Salwatora. W tym okresie sprowadzono też z Doxanu zakon męski i żeński reguły św. Norberta. Panny Zwierzynieckie, bo tak nazywano norbertanki, przez wieki dbały o rozwój terenów, którymi zarządzały do 1910 r., a zakon funkcjonuje do dziś. Dawniej głównym zajęciem mieszkańców było spławianie drewna. Zwierzynieckich flisaków nazywano włóczkami.