Luszowice

Luszowice, druga pod względem liczby mieszkańców miejscowość w gminie Radgoszcz, pierwotnie były wsią królewską, czego dowodzi darowanie jej, przez Władysława Jagiełło, Janowi z Tarnowa, wojewodzie sandomierskiemu, za jego wierną służbę Królowej Jadwidze oraz za starania, jakie poczynił, by doprowadzić do małżeństwa Jadwigi z Jagiełłą w 1386 r. W 1536 r. wieś Luszowice należała w połowie do Jana Tarnowskiego, wojewody ruskiego i Doroty Tarnowskiej, żony Jana Tarły. Wiadomo, że Tarłowie herbu Topór byli pierwszymi dziedzicami wsi, którzy w niej osiedli. W Starej Wsi wybudowali zamek obronny, a w Luszowicach Górnych na Dębowcu dworek. W 1686 r. w Luszowicach erygowano parafię. Dwa lata wcześniej Zygmunt Tarło wydzierżawił wieś kapitule krakowskiej. Po Tarłach właścicielami Luszowic zostali Prebendowscy, a po uwłaszczeniu w 1848 r. majątek luszowicki przejęła hrabina Konstancja z Wiktorów Romerowa. W tym czasie parafia Luszowce liczyła 2900 ludności katolickiej i 200 izraelitów.
Bardzo burzliwy i krwawy przebieg miała w Luszowicach rzeź galicyjska w 1846 r. Z rąk chłopów zginęli: Ludwik Baranowski, właściciel majątku Świerze, dzierżawca Smykowa, Antoni Leśniewski teść dzierżawcy Luszowic i Lipin – Ludwika Hubickiego. Tuż przed I wojną światową rozpoczęto w Luszowicach budowę nowego kościoła, zakończoną po wojnie. W okresie międzywojennym Luszowice dwukrotnie odwiedził Wincenty Witos, pierwszy raz w 1924 r. na wiecu zorganizowanym na placu Adama Madury.
Obecny kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Luszowicach pochodzi z 1913 r. Jest to świątynia neobarokowa, z barkową kaplicą z cegły (z użyciem kamienia). Wzniesiony został na planie krzyża z przylegającą od wschodu do prezbiterium kaplicą (dawniej grobową Tarłów zbudowaną na planie elipsy). Przy prezbiterium od strony południowej znajduje się zakrystia, od strony przy korpusie fasada dwuwiekowa. Zygmunt Tarło wyposażył kościół w naczynia liturgiczne i sprzęt oraz ufundował trzy dzwony, z których jeden zachował się do dziś w nowej dzwonnicy. Kościół konsekrował ks. biskup Leon Wałęga 3 września 1919 r.