Hala Barnowiecka

Hala Barnowiecka zwana też Halą Średnią – położona jest w środkowym, plaskim odcinku głównego grzbietu Pasma Jaworzyny Krynickiej, pomiędzy Wierchem nad Kamieniem (1084 m n.p.m.), a Halą Pisaną (1044 m n.p.m.). Średnia wysokość hali wynosi około 1060 m n.p.m. Do lat czterdziestych XX w. była intensywnie wykorzystywana pastersko przez mieszkańców wsi Barnowiec (do których należała – stąd nazwa). Po II wojnie światowej hala przeszła na własność lasów państwowych. W latach pięćdziesiątych, zgodnie z obowiązującymi wówczas dyrektywami ministerialnymi, hala miała być zalesiona. Udało się jednak tego uniknąć dzięki staraniom i konsekwentnej postawie ówczesnego leśniczego z Nawojowej (który musiał się corocznie tłumaczyć swoim zwierzchnikom z niewykonania dyrektywy, argumentując, że niezalesione górskie polany, mimo nie użytkowania pasterskiego, ani pozyskiwania siana, spełniają bardzo korzystną rolę przyrodniczą, a także turystyczną). Jednak na Hali Barnowieckiej widać obecnie, że przy braku świadomego zalesiania, a bez „sanitarnego” wykaszania czy wypasania, polany ulegają naturalnej sukcesji ekologicznej, początkowo przez zarastanie borówczyskami (szczególnie tu wybujałymi), a w ostatecznym efekcie także lasem. Z Hali Barnowieckiej rozciąga się widok głównie na północną i zachodnią stronę. Szczególnie dobrze widać stąd Sokołowską Górę (1026 m n.p.m.), Ostrą (834 m n.p.m.) i Wielki Groń (745 m n.p.m.) nad wioską Barnowiec w dolinie Czaczowca.