Przełęcz pod Kopą Kondracką

W siodle Przełęczy pod Kopą Kondracką (1863 m n.p.m.) znajdują się kilkumetrowe rowy tektoniczne. Stąd też pochodzi góralska nazwa tej przełęczy – Kotliny. Na przełęczy znajdowało się niegdyś niewielkie schronisko wybudowane przez Towarzystwo Tatrzańskie w 1889 r. Był to niewielki szałas o wymiarach 4x3 m. Służył on przede wszystkim narciarzom wędrującym zimą przez grań Czerwonych Wierchów. Korzystali z niego m.in. bracia Tadeusz i Stefan Zwolińscy, Henryk Bednarski, Józef Oppenheim, Kazimierz i Aleksander Schielowie. Obiekt często był niszczony przez turystów i silne wiatry. Ostatecznie przestał istnieć około 1925 r.
Przełęcz pod Kopą Kondracką była w czasie drugiej wojny światowej ważnym punktem na trasie wędrówek kurierów tatrzańskich. W kwietniu 1940 r. próbował przedostać się tędy na Węgry taternik Włodzimierz Gosławski wraz ze swoją towarzyszką. Oboje zamarzli w zawiei śnieżnej w Dolinie Cichej.