Polski
English
Deutsch
Wdżary Wyżne (856 m n.p.m) to mało wybitny wierzchołek w grzbiecie ciągnącym się od Prehyby (1175 m n.p.m) w stronę Rytra i Barcic. Wschodnie stoki Wdżarów Wyżnych opadają do doliny potoku Borsuczyny (dopływ Wielkiej Roztoki), natomiast stoki zachodnie do doliny Przysietnickiego Potoku. Sam wierzchołek Wdżarów Wyżnych jest zalesiony, ale przez prześwity między drzewami i zarastającą polanę są widok na południowy-zachód na Halę Konieczną, głęboką górną cześć doliny Wielkiej Roztoki i jej dzikie, zalesione otoczenie.
Poniżej wierzchołka, po północnej stronie znajduje się polana Wdżary Wyżne. Roztaczają się z niej ograniczone widoki na zachód, na Kotlinę Sądecką, a za nią na fragment wschodniej części Beskidu Wyspowego. Nazwa tej polany, podobnie, jak i znajdującej się niżej polany Wdżary Niżne pochodzi prawdopodobnie od sposobu uzyskiwania polan do celów gospodarczych poprzez wypalanie (tzw. gospodarka żarowa). Dawniej polana była intensywnie eksploatowana, po II wojnie światowej coraz mniej, aż w końcu w latach sześćdziesiątych XX w. zaniechano nawet koszenia. Od dawna nieużytkowane Wdżary Wyżne stopniowo zarastają lasem, ze szkodą dla różnorodności biologicznej i walorów widokowych. W okresie największej eksploatacji pasterskiej Pasma Radziejowej (przed II wojną światową) grzbiety odchodzące na północny od Prehyby były w dużym stopniu bezleśne. Mapa WIG z 1930 r. podaje na grzbiecie Wdżarów ponad 20 polan.
W przesmyku leśnym, dzielącym polankę powyżej Wdżarów Wyżnych, na drzewie przy ścieżce szlaku wisi symboliczna kapliczka i niewielka tabliczka informująca, że w tym miejscu, w sierpniu 1990 r. zginęła wraz z niespełna 3-letnim synkiem Kamilem, rażona piorunem podczas zejścia z Prehyby (1175 m n.p.m) Iwona Kamińska, przewodniczka beskidzka i podróżniczka z Warszawy (wcześniej związana z krakowskim środowiskiem przewodnickim).
Poniżej wierzchołka, po północnej stronie znajduje się polana Wdżary Wyżne. Roztaczają się z niej ograniczone widoki na zachód, na Kotlinę Sądecką, a za nią na fragment wschodniej części Beskidu Wyspowego. Nazwa tej polany, podobnie, jak i znajdującej się niżej polany Wdżary Niżne pochodzi prawdopodobnie od sposobu uzyskiwania polan do celów gospodarczych poprzez wypalanie (tzw. gospodarka żarowa). Dawniej polana była intensywnie eksploatowana, po II wojnie światowej coraz mniej, aż w końcu w latach sześćdziesiątych XX w. zaniechano nawet koszenia. Od dawna nieużytkowane Wdżary Wyżne stopniowo zarastają lasem, ze szkodą dla różnorodności biologicznej i walorów widokowych. W okresie największej eksploatacji pasterskiej Pasma Radziejowej (przed II wojną światową) grzbiety odchodzące na północny od Prehyby były w dużym stopniu bezleśne. Mapa WIG z 1930 r. podaje na grzbiecie Wdżarów ponad 20 polan.
W przesmyku leśnym, dzielącym polankę powyżej Wdżarów Wyżnych, na drzewie przy ścieżce szlaku wisi symboliczna kapliczka i niewielka tabliczka informująca, że w tym miejscu, w sierpniu 1990 r. zginęła wraz z niespełna 3-letnim synkiem Kamilem, rażona piorunem podczas zejścia z Prehyby (1175 m n.p.m) Iwona Kamińska, przewodniczka beskidzka i podróżniczka z Warszawy (wcześniej związana z krakowskim środowiskiem przewodnickim).
