Bukowina Waksmundzka

Wyraźna kulminacja w formie bezleśnej kopy, Bukowina Waksmundzka (1105 m n.p.m.), stanowi punkt zwornikowy grzbietów na południe od Turbacza (1310 m n.p.m.). Jeden z nich, opadając na południowy-zachód, rozdziela doliny Wielkiego i Małego Kowańca, drugi południowo-wschodni obniża się ponad doliną Łopusznej. Z południowych stoków Bukowiny Waksmundzkiej wypływa Mały Kowaniec. Na malowniczej szczytowej hali stoi kilka szałasów, a także, nie budzących swym wyglądem zachwytu turystów, domków letniskowych. Na południowym skłonie rosną kępy dorodnych świerków. Bukowina Waksmundzka słynie z rozległych widoków, nie tylko na Tatry, ale także na bliższe otoczenie źródłowej części doliny Łopusznej (na wschód) z Wysznią, polaną Jankówki, Kiczorą (1282 m n.p.m.), Halą Długą oraz na północ na zalesioną kopułę Turbacza (1310 m n.p.m.)z wystającym dachem schroniska. Na dalszych planach widoczne są wierzchołki Pasma Lubania i Pieniny Spiskie.