Południowy stok Dubnego

Szczyt Dubne (904 m n.p.m.) znajduje się w centralnej części i głównym grzbiecie Gór Leluchowskich (Pasmo Zimnego i Dubnego). Jest zwornikiem, w którym od głównego grzbietu odgałęzia się na wschód grzbiet do Barwinka (863 m n.p.m.) łączący grzbiet główny z grzbietem granicznym. Ze stoków Dubnego wypływają trzy potoki: na północ Młynne uchodzący do Muszynki, na zachód Zimne uchodzący do Popradu i na południowy-wschód Dubne (dopływ Smereczka). Niespełna kilometr na południe od Dubnego znajduje się drugi w głównym grzbiecie, bliźniaczy szczyt Zimne (nieco wyższy – 916 m n.p.m.). Masyw jest zalesiony. Oba wierzchołki dały nazwę dla całego pasma, która jest teraz wypierana przez określenie Góry Leluchowskie.
Na wschodnich stokach Zimnego i Dubnego znajduje się rezerwat przyrody Hajnik chroniący fragment naturalnej buczyny karpackiej oraz naturalnego lasu jodłowego. Rezerwat został założony w 1974 r. i obejmuje powierzchnię 16,9 ha.
Osobliwością rezerwatu jest fragment czystego drzewostanu jodłowego naturalnego pochodzenia, w wieku 130–180 lat. Pojedyncze jodły osiągają tu 100–115 cm grubości w pierśnicy i około 40 m wysokości. Zespół jedlin Galio-Abietetum zajmuje część rezerwatu. Dominującym zespołem jest buczyna karpacka Dentario Glandulosae-Fagetum, z mieszanym drzewostanem jodłowo-bukowym z przewagą buka w niższych partiach. Runo jest bardzo gęste i wysokie, z dużym zróżnicowaniem gatunkowym. Przeważa w nim wietlica samcza i jeżyna gruczołowata. Występują tu też wszystkie gatunki typowe dla lasów bukowych tego zespołu (żywiec gruczołowaty i cebulkowy, żywokost sercowaty i bulwiasty oraz paprotniki).