Kościół Wniebowzięcia NMP i Klasztor Kamedułów na Bielanach

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i klasztor Kamedułów znajdują się na Srebrnej Górze w Paśmie Sowińca. W 1604 r. ufundowany został przez marszałka wielkiego koronnego Mikołaja Wolskiego, który przekazał dobra ziemskie. Natomiast ziemię pod budowę kościoła i klasztoru ofiarował Sebastian Lubomirski. Wolski sprowadził również kamedułów. Jest to zakon założony przez św. Romualda z Camaldoli, posługujący się regułą św. Benedykta. Krakowski zakon należy do kongregacji Pustelników Góry Koronnej. Ich ścisła reguła, nakazuje samotne życie i pracę, dzięki którym mnisi zbliżają się do Boga. Ze sobą spotykają się tylko na modlitwie i kilku posiłkach w ciągu roku. Noszą białe habity, od których nazwę wzięły Bielany. Jako pierwszy wzniesiono erem, zabudowania gospodarcze i wydrążono studnię, dzięki czemu już po paru latach zamieszkali tam zakonnicy. Kolejnym etap budowy był kościół. Zazwyczaj kościoły kamedułów są bardzo skromne. W tym wypadku jednak fundator zadecydował o jego kształcie, wznoszą okazałą barokową świątynię, pod którą sam został pochowany w mnisim habicie. Po katastrofie budowlanej w 1617 r. pracami architektonicznymi zajął się Włoch Andrea Spezza, projektując kościół z szeroką dwuwieżową fasadą nawiązującą do włoskiego manieryzmu. Kościół składa się z nawy i prezbiterium, pod którym znajduję się krypta, której chowano kamedułów oraz 6 kaplic. W wyposażeniu niezwykle cenne są sztukaterie Jana Falconiego, obrazy Tomasza Dolabelli, nadwornego królewskiego malarza, a w ołtarzu głównym obraz Michała Stachowicza przedstawiający Wniebowzięcie NMP. Reguła zakonna powoduje, że na teren klasztoru kobiety mają wstęp tylko 12 razy do roku.