Dwór w Glanowie

Murowany dwór w Glanowie z 1786 r. ma cechy klasycystyczne. Został zbudowany w typie „dworku polskiego” z łamanym dachem i kolumnowym gankiem wspierającym trójkątny przyczółek. Częściowo przebudowany został w 1927 r. z nadaniem bardziej reprezentacyjnego charakteru. W otoczeniu znajdują się dawne zabudowania folwarczne, m.in. murowano-drewniana stodoła i kamienny spichlerz z pierwszej połowy XIX w. oraz budynki drewniane z końca XIX w.: dom z Podwilka na Orawie i spichlerz z Suchej, które zostały tu przeniesione w okresie kompleksowej restauracji całości założenia w latach 1972–84. Dwór otacza park krajobrazowy, założony w XIX w., lecz przekomponowany w drugim ćwierćwieczu XX w. W okresie powstania styczniowego, 15.08.1863 r. dwór został zajęty przez niewielką grupę powstańców pod dowództwem Aleksandra hr. Krukowieckiego, która odłączyła się od macierzystego oddziału dowodzonego przez braci Gustawa i Edwarda Habichów. Po ciężkim boju pod Imbramowicami oddział Habichów zdołał wyjść z okrążenia. Natomiast Krukowiecki odparłszy atak na wschobnim skraju wsi podjął obronę we dworze. Mimo jego pożaru powstańcy wytrwali, zmuszając Rosjan do wycofania się. Łącznie w obu bojach poległo 42 powstańców, których pochowano na cmentarzu w Imbramowicach. Pamiątki z potyczki przechowywane są we dworze przez obecnych jego dziedziców – rodzinę Nováków.