Dąbrówka Polska

Dąbrówka Polska jest dawną wsią o średniowiecznym rodowodzie, która od lat siedemdziesiątych XX w. jest dzielnicą Nowego Sącza. Istniała przed rokiem 1410, kiedy król Władysław Jagiełło wydzielił ją z królewszczyzny i przekazał sądeckim norbertanom. Za czasów zaboru austriackiego sprowadziła się tutaj grupa osadników niemieckich, którzy stworzyli wyodrębnioną część miejscowości nazwaną później Dąbrówką Niemiecką – dzisiaj również w granicach Nowego Sącza. Najważniejszym zabytkiem Dąbrówki jest drewniany kościół św. Rocha. Tradycja wiąże datę budowy pierwszego kościoła z rokiem 1410 i królem Władysławem Jagiełłą, co potwierdza wizerunek władcy wraz z łacińskim napisem fundacyjnym i datą nad wschodnią częścią nawy kościoła. Obecna budowla powstała na przełomie XVI i XVII w. Kościół jest orientowany, zrębowy, szalowany deskami, pokryty dwukalenicowym dachem obitym miedzianą blachą. Do węższego od nawy prezbiterium przylega od północy zakrystia, a od strony zachodniej stoi niewielka słupowo-ramowa wieża. Ciekawym i rzadkim rozwiązaniem są zaczepy, które łączą ściany nawy z dachem. Ozdobą wnętrza jest późnorenesansowa polichromia z początku XVII w. na stropie. Wyobraża kasetony z wypełniającymi je rozetami oraz podobiznami świętych, najczęściej związanych z zakonem norbertanów. W centralnym miejscu znajduje się Chwała św. Norberta wraz z panoramą sądeckiego klasztoru norbertanów w tle. W prezbiterium stoi późnorenesansowy ołtarz główny z początku XVII w. z barokowym obrazem św. Rocha., a w nawie kilka przykładów siedemnastowiecznego malarstwa, w tym Adorację Trójcy Świętej oraz Pietę. Cenny jest również krucyfiks z przełomu XVI i XVII w., który pierwotnie znajdował na łuku tęczowym. W tej części kościoła znajduje się też epitafium generała Józefa Gizy urodzonego w 1887 r. w Dąbrówce Polskiej. Służył jeszcze w czasach zaborów w armii austro-węgierskiej, później walczył w wojnie polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej. Po klęsce wrześniowej przedostał się na zachód i pełnił różne funkcje w ramach Polskich Sił Zbrojnych m.in. obejmując dowództwo 7 Dywizji Piechoty na Bliskim Wschodzie w maju 1944 r. Po wojnie został na emigracji i zmarł w Londynie w 1965 r. Tuż obok drewnianego kościoła znajduje się cmentarz wojenny z okres I wojny światowej nr 349 należący do X Okręgu Cmentarnego Limanowa. Zaprojektowany przez austriackiego architekta Gustava Ludwiga na planie prostokąta, otoczony jest kamiennymi słupkami. Naprzeciw bramki wejściowej jest pomnik z krzyżem i datą 1914. Przez cmentarz prowadzi alejka, po bokach której znajdują się nagrobki pochowanych tutaj żołnierzy – 52 austro-węgierskich oraz 1 rosyjskiego. Na nagrobkach austriackich można zaobserwować żeliwne krzyże maltańskie obwiedzione laurem. Pochowani tutaj żołnierze polegli w październiku 1914 r.