Lubomierz

Lubomierz (ok. 2000 mieszkańców) w gminie Mszana Dolna, położony jest w dolinie Mszanki, na granicy Gorców z Beskidem Wyspowym. Miejscowość została założona w 1600 r. przez Sebastiana Lubomirskiego (w tamtym czasie właściciel klucza wielkoporębskiego) i od jego nazwiska pochodzi prawdopodobnie nazwa miejscowości. W XVII i XVIII w. w osiedlu Frankówka istniał folwark. W Lubomierzu urodził się słynny zbójnik Siarka, grasujący po okolicy w drugiej połowie XVII w. Do rozwoju wsi przyczyniła się huta szkła działająca tu od końca XVIII w. do 1890 r. Wyrabiano tu m.in. szyby okienne, szklanki, szklane dzwonki. Od 1859 r. do lat trzydziestych XX w. (po ślubie z Marianną Wojtyczkówną) mieszkał w Lubomierzu, w osiedlu Dziedziny, słynny gorczański czarownik Tomasz Chlipała zwany Bulandą. W przysiółku Rzeki miała swoją pierwszą siedzibę dyrekcja Gorczańskiego Parku Narodowego (do października 1996 r., obecnie siedziba dyrekcji parku znajduje się w Porębie Wielkiej). Lubomierz zamieszkują górale zwani Zagórzanami. Gwara Zagórzan jest wciąż żywa na tym terenie. We wsi zachowało się kilka starych, drewnianych zagród. W przysiółku Rzeki na stokach Jaworzynki znajduje się stacja narciarska Lubomierz Ski. Kościół pw. św. Józefa Oblubieńca NMP w Lubomierzu został wybudowany w 1913 r. na miejscu kaplicy z 1833 r. Wieża pochodzi z 1934 r. Parafia istnieje od 1919 r. (wcześniej Lubomierz należał do parafii w Niedźwiedziu). Według podania zwózkę drewna na budowę kościoła utrudniała grząska młaka, którą jednak zamroził Bulanda i kościół wybudowano. Kościół jest orientowany, konstrukcji zrębowej (wieża konstrukcji słupowej). W latach 1968-1993 w kościele przechowywana była ikona Matki Bożej pochodząca z cerkwi w Pacławiu koło Przemyśla i była czczona jako Królowa Gorców. W 1993 r. ikonę przekazano do cerkwi archikatedralnej pw. św. Jana Chrzciciela w Przemyślu. Pod koniec lat pięćdziesiątych XX w. w pobliżu kościoła wybudowano drewniany dom rekolekcyjny zwany Albertówką. Opiekę nad parafią w Lubomierzu sprawują franciszkanie z prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię.