Kościół Wszystkich Świętych w Ptaszkowej

Kościół Wszystkich Świętych w Ptaszkowej został zbudowany przez Jana Joachima Kuklę w 1555 r. Najprawdopodobniej jest on drugim kościołem w tej miejscowości, o czym mogą świadczyć m.in. pewne elementy wyposażenia, starsze niż obecna świątynia. Pierwotny kościół pochodził z XIV w. i nosił wezwanie Najświętszego Imienia Maryi. Obecna budowla w XVII w. uzyskała wieżę, w XIX w. została wyremontowana, a w latach międzywojennych XX w. znacząco została zmieniona przez znanego architekta Zbigniewa Mączyńskiego. Wtedy pomiędzy nawę i prezbiterium został wbudowany transept. Kościół, za wyjątkiem wieży, zbudowany jest na zrąb. Od północnej strony prezbiterium ma dobudowaną zakrystią. Spośród płaskich stropów we wnętrzu świątyni wyróżnia się ten na skrzyżowaniu nawy i transeptu, który jest podwyższony i ma imitować kopułę. W południowej kruchcie namalowane są sceny starotestamentowe z XVIII w., a polichroma w pozostałych częściach pochodzi z lat 1929–1932 i została wykonana na podobieństwo szesnastowiecznych przez profesora Dutkiewicza. Większość wyposażenia kościoła pochodzi z XVIII w. i prezentuje styl rokoko. W ołtarzu głównym, o formie późnobarokowej, jest obraz Matki Bożej Radosnej z flankującymi go rzeźbami franciszkańskich świętych. Przekazy łączą fundację obrazu z Michałem Stadnickim ze Stadnik, który w 1734 r. zapadł na śmiertelną chorobę. Miała mu się ukazać Matka Boża z Lublina, do której często się modlił, obiecując mu jeszcze siedem lat życia. W zamian za to, Stadnicki miał sprowadzić kult lubelskiej Pani do Ptaszkowej i obietnicy dotrzymał. Postarał się o kopię obrazu Madonny i umieścił ją w drewnianym kościele, a jej wizerunek szybko zasłynął cudami. Wiele elementów spośród wyposażenia świątyni zostało przeniesionych do różnych muzeów, m.in. w Krakowie i Tarnowie. W prezbiterium stał niegdyś gotycki tryptyk, z którego w Ptaszkowej została tylko rzeźba Matki Bożej ze Słonecznikiem z około 1420 r. Figura w XVIII w. trafiła do bocznego ołtarza, potem na strych i w końcu do kapliczki na nieodległej Pawlakówce w XIX w. Do kapliczki często schodzili się ludzie, zanosząc modły do Matki Bożej, która miała sprawiać liczne cuda. W końcu rzeźba Madonny ze Słonecznikiem wróciła do kościoła. Ciekawszymi elementami wystroju kościoła są też: chrzcielnica z 1506 r. oraz dwa osiemnastowieczne krucyfiksy – jeden na belce tęczowej, a drugi na wschodniej ścianie transeptu.
Na zewnątrz kościoła, przy wschodniej ścianie prezbiterium, znajduje się Ogrojec. Dawniej w tym miejscu znajdowało się bardzo cenne rzeźbiarskie przedstawienie Modlitwy w Ogrojcu, które po badaniach okazało się być dziełem samego Wita Stwosza. Zabytek pochodzi z około 1490 r. i jest eksponowany w Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu. Dopiero w 2002 r. przystąpiono do generalnej konserwacji płaskorzeźby oczyszczając ją oraz usuwając późniejszą polichromię. Przedstawienie posiada kilka znaczących ubytków, co stało się przedmiotem dyskusji specjalistów. Widoczny jest modlący się Chrystus oraz dwaj apostołowie: święty Jan ze złożonymi rękoma i święty Piotr z mieczem. Brakuje m.in. świętego Jakuba oraz anioła, do którego zapewne zwrócony był Jezus.