Na grzbiecie oddzielającym Złockie od Szczawnika, przy zielonym szlaku, znajduje się parking i przy nim wiejski cmentarz, a za nim nieco w dole okazała, zabytkowa, drewniana cerkiew pw. św. Dymitra. Jest to ciekawa świątynia o dość nietypowej, jak na zachodnią Łemkowszczyznę, architekturze. Nie ma tu typowego dla okolicznych cerkwi trójdzielnego układu (z trzema wieżyczkami różnej wysokości zwieńczonymi baniastymi hełmami). Cerkiew budowana w końcu XIX w. (poświęcona w 1873 r.) według projektu Kondracza, zatraciła cechy stylu zachodnio-łemkowskiego. Nawa, prezbiterium i pridwor zbudowane są na planie krzyża, a w miejscu przecięcia jego ramion znajduje się olbrzymia, osadzona na ośmiokątnym tamburze, kopuła zwieńczona pozorna latarnią. Do pridworu dostawiona jest słupowo-ramowa wieża. Całą budowlę oszalowano poprzecznymi deskami. Bardziej przypomina cerkwie reprezentujące narodowy styl ukraiński. Przestronne wnętrze kryje kompletny dziewiętnastowieczny ikonostas autorstwa Antoniego i Michała Bogdańskich. Prezentuje on schemat typowy dla tych terenów: z przedstawieniami Chrystusa Pantokratora i Matki Bożej między wrotami carskimi i diakońskimi oraz ikonami patrona cerkwi po prawej stronie wrót diakońskich i św. Mikołaja z lewej strony. Powyżej umieszony jest rząd prazdników, czyli ikon świątecznych, a nad nimi Deesis – wielka modlitwa błagalna zanoszona przez Apostołów do Chrystusa Tronującego. Całość wieńczy krucyfiks oraz medaliony przedstawiające proroków starotestamentowych.
W cerkwi w Złockiem znajdują się także dwa dziewiętnastowieczne ołtarze boczne, przedstawiające Matkę Bożą z Dzieciątkiem oraz świętych Cyryla i Metodego, a także, przeniesiony z poprzedniej cerkwi, barokowy krucyfiks. Cerkiew służyła wiernym obrządku greckokatolickiego. Po wysiedleniu Łemków w 1947 r. i przybyciu polskich osadników, świątynię przejął kościół rzymskokatolicki.