Wadowice są miastem będącym siedzibą powiatu. Położone są w dolinie Skawy u podnóża Beskidu Małego. Założone zostały przez Piastów Śląskich prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV w. Po raz pierwszy Wadowice zostały nazwane miastem – "Wadowicz et Spikowicz oppidis" ("Wadowice i Spytkowice miasta..") – w dokumencie hołdowniczym z 1327 r., kiedy to książę oświęcimski Jan Scholastyk oddał się pod opiekę króla czeskiego Jana Luksemburskiego. W 1430 r., po wielkim pożarze, który pochłonął dużą część miasta, książę oświęcimski Kazimierz nadał Wadowicom liczne przywileje (m.in. wyrąb drzew w swoich lasach z przeznaczeniem na odbudowę domostw) i prawa miejskie oparte na prawie chełmińskim. Wskutek podziału księstwa oświęcimskiego w 1445 r. Wadowice weszły w skład księstwa zatorskiego i w 49 lat później kupione wraz z księstwem przez króla Jana Olbrachta zostały wcielone na stałe do Rzeczypospolitej. Szczególnie korzystne dla miasta były czasy panowania Zygmunta I Starego. Powstawało wówczas coraz więcej drobnych zakładów rzemieślniczych. Wadowiczanie trudnili się wyrobem gontów, flisactwem na Skawie oraz tkactwem. Pomimo opieki kolejnych królów miasto położone z dala od ważnych szlaków komunikacyjnych, aż do I rozbioru Polski (1772 r.) nie posiadało większego znaczenia. Dopiero pod panowaniem austriackim, kiedy zostało siedzibą powiatu (powstały liczne urzędy) i znalazło się na ważnym szlaku komunikacyjnym (po zbudowaniu tzw. Traktu Cesarskiego, łączącego Wiedeń ze Lwowem), zaczęło szybko się rozwijać i przekształcać z rzemieślniczego w urzędnicze. W 1918 r. Wadowice powróciły do odrodzonego Państwa Polskiego. Nadal były miastem powiatowym w województwie krakowskim i ważnym ośrodkiem oświatowym i kulturalnym. W latach hitlerowskiej okupacji znalazły się w Rzeszy niemieckiej. Był to okres szczególnie dotkliwy dla miasta, a zwłaszcza dla Żydów i wadowickiej inteligencji wywożonej do koncentracyjnych obozów w Oświęcimiu i w Bełżcu. Dzisiejsze Wadowice są w pełnym rozkwicie, znane w całym świecie jako miejsce urodzin Karola Wojtyły – od 16 X 1978 r. papieża Jana Pawła II, który spędził tu swoje dzieciństwo i lata szkolne do osiemnastego roku życia, a później odwiedzał je jako biskup krakowski i papież-pielgrzym. Wszystkie miejsca w Wadowicach związane są z Jego osobą.