Kościół Matki Możej Nieustającej Pomocy w Jurkowie

Jurków to wieś o charakterze letniskowym, położona u stóp Mogielicy (1171 m n.p.m.), Łopienia (951 m n.p.m.) i Ćwilina (1072 m n.p.m.), w górnym biegu Łososiny, nazywanej na tym odcinku Jurkówką. Lokacja wsi miała miejsce w XIV w. Później miejscowość była własnością szlachecką i wchodziła w skład tzw. klucza dobrzańskiego. W połowie XV w. dotarli na ten teren pasterze wołoscy, którzy zaszczepili swoje zwyczaje pasterskie i nazewnictwo. W XX w. doszło tu do znaczących wylesień na potrzeby tartaku w Dobrej, co skutkowało zakłóceniem stosunków wodnych i wylewami rzeki Łososiny. Ozdobą Jurkowa jest drewniany kościół parafialny pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, konstrukcji zrębowo-słupowej. Zbudowali go cieśle z Zakopanego w 1913 r. Bryła kościoła jest trzynawowa i posiada wieżę nakrytą ośmioboczną iglicą. Pierwotnie źle wykonano fundament wieży i w latach sześćdziesiątych XX wieku konstrukcja zaczęła się przechylać. Konieczny był remont, mający na celu wzmocnienie konstrukcji. W wystroju kościoła zwraca uwagę ciekawa polichromia, nawiązująca swym charakterem do malarstwa kościołów wschodnich. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. W nawach znajdują się ołtarze boczne Przemienienia Pańskiego i Serca Pana Jezusa. Obok kościoła stoi budynek starej plebanii, na terenie wsi spotkać można też kilka zabytkowych kapliczek przydrożnych. W samej wsi zachowały się fragmenty drewnianej zabudowy, charakterystyczne dla budownictwa Zagórzan.