Łaskawiec

Duża skała Łaskawiec, usytuowana przy południowej granicy Ojcowskiego Parku Narodowego, w sąsiedztwie kaplicy księży zmartwychwstańców, swoją nazwę zawdzięcza starej legendzie, zapisanej przez Oskara Kolberga. Według tej legendy w czasach pańszczyźnianych Prądnik Korzkiewski należał do bardzo złego, skąpego właściciela, który gnębił i wyzyskiwał swoich poddanych chłopów. Pozwalał on niektórym z nich uprawiać jęczmień tylko na nieurodzajnym, kamienistym krańcu skały. W zamian chłopi zobowiązani byli oddawać mu jedną czwartą część plonów. Kiedy nadszedł bardzo urodzajny rok i plony były wyższe niż zwykle, a chłop przyznawał się tylko do czterech, zamiast pięciu, garnców zboża, nieufny pan udał się na skałę, aby przeliczyć kłosy zboża. Kiedy sięgnął po ostatnie, rosnące tuż nad urwiskiem, spadł ze skały ginąc na miejscu. Chłopi uwolnieni od skąpego dziedzica – uważając wypadek za zrządzenie losu – nazwali skałę Łaskawcem. W 1994 r. w pionową skałę Łaskawca wmurowano tablicę, poświęconą pamięci żołnierzy Armii Krajowej, w pięćdziesiątą rocznicę odprawianych dla nich Mszy św. polowych jesienią 1944 r. Dla upamiętnienia tych wydarzeń, co roku odbywa się w drugą niedzielę września uroczysta Msza Święta z udziałem kombatantów, zaproszonych gości i okolicznej ludności.