Kościół Wszystkich Świętych w Dąbrowie Tarnowskiej

Kościół Wszystkich Świętych w Dąbrowie Tarnowskiej jest drewnianą, barokową świątynią konstrukcji zrębowej, zbudowaną w 1771 r. z fundacji kanonika krakowskiego Kajetana Potockiego. Trzynawowy kościół w typie bazylikowym, z parą kaplic o charakterze transeptu i trójbocznie zamkniętym prezbiterium powstał na miejscu wcześniejszych świątyń: pierwszej wzmiankowanej w 1430 roku i kolejnej z XVII wieku. Prezbiterium i nawa główna przykryte są dwuspadowym blaszanym dachem z wieloboczną wieżyczką na sygnaturkę z latarnią. Ściany wnętrza pokryte są polichromią figuralną i ornamentalną z XIX w., nawiązującą do tradycji późnego baroku. Na łuku tęczowym, oddzielającym prezbiterium od nawy głównej znajduje się krucyfiksem z XVIII w. Większość wyposażenia kościoła reprezentuje styl rokokowy, uzupełniony późnogotyckim krucyfiksem z końca XV w. Kościół Wszystkich Świętych w Dąbrowie Tarnowskiej jest jednym z największych kościołów drewnianych w Polsce. Świątynia znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego.