Kościół i klasztor Norbertanek w Imbramowicach

Kościół i klasztor Norbertanek w Imbramowicach jest od 2003 roku regionalnym sanktuarium Męki Pańskiej. Ten barokowy zespół kościoła św. Piotra i Pawła oraz klasztoru został wzniesiony w latach 1711–1721 wg planów Kacpra Bażanki (ok. 1680–1726), przy częściowym wykorzystaniu murów spalonego rok wcześniej założenia z okresu XIV–XV w., a osadzonego na miejscu pierwotnego z 1225 r. zniszczonego przez Tatarów. Zespół tworzy skromny architektonicznie kościół z wysoką czworoboczną wieżą od zachodu, przyległy do niego budynku klasztoru oraz wzniesione osobno w późniejszych latach XVIII w.: oficyny, spichlerz, dom kapelana i zdobiona figurami świętych brama-dzwonnica w murze otaczającym całość założenia. Wnętrze kościoła, urządzone wg planów Bażanki, w sposób spójny programowo i kompozycyjnie, posiada bogaty późnobarokowy wystrój rzeźbiarski oraz malarski. Jest on dziełem dwóch artystów: krakowskiego rzeźbiarza Antoniego Frąckiewicza, ucznia Baltazara Fontany oraz pochodzącego z Włoch Wilhelma (Wilema), który wraz z córką namalował większość obrazów ołtarzowych i ściennych, a także iluzjonistyczne polichromie przedstawiające m.in. sceny Adoracji Chrystusa i NMP oraz z historii zgromadzeń norbertańskich. Interesujące iluzjonistyczne rozwiązania zastosowano również w ołtarzu głównym, umieszczonym między dwiema kolumnami absydy, w dwóch płaszczyznach, z których dalszą tworzy podświetlony obraz Dobrego Pasterza pędzla W. Włocha, zaś bliższą mensa z niską, złoconą nastawą zwieńczoną złotą kopułą. W jej centralnej części znajduje się słynący z łask XVII-wieczny obraz Pana Jezusa Cierpiącego (ukazującego rany), nieznanego autora. W klasztorze (objętym klauzurą) są cenne zbiory sztuki, m.in. romański antyfonarz, wg tradycji dar biskupa Gedki (ok. 1160–1223), graduał z pierwszej połowy XV w. oraz odkryty w 1973 r. obraz „Madonna w girlandzie” Jana Brueghla Starszego, zwany Aksamintym z początków XVII w.