Kościół św. Andrzeja w Łukowicy

Łukowica, siedziba gminy, położona jest u stóp niewybitnych, lecz charakterystycznych wzniesień Skiełka (755 m n.p.m.) i Pępówki (777 m n.p.m.), w dolinie Łukowicy. Nazwa wiązana jest z ośrodkiem wyrobu łuków. Niegdyś była to osada rycerska, należąca do rodów Jastrzębców i Sędzimirów; od XVI w. ośrodek ruchu ariańskiego. Obecnie nazywana „stolicą limanowskich sadów”, słynie z sadownictwa, a w szczególności z upraw porzeczek. Jedynym zabytkiem Łukowicy jest otoczony starodrzewiem, drewniany kościółek pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła, pochodzący z lat 1693-1697, konstrukcji zrębowej, wzniesiony w czasach kontrreformacji. Parafia istniała tu jednak już w roku 1346. Wyposażenie świątyni jest barokowo-rokokowe. Zwraca uwagę „Ogrojec” - scena umieszczona na zewnętrznej ścianie prezbiterium. 400 m dalej, na cmentarzu, znajduje się murowana kaplica św. Krzyża, datowana na XVI w., później przebudowywana. Podobno w początkach XIX w. obok kapliczki mieszkał pustelnik nazywany Eremitą Kwestarzem.