Kościół św. Trójcy w Zabawie

W 1913 r. bp tarnowski Leon Wałęga utworzył w Zabawie ekspozyturę niezależną od parafii w Radłowie, a w 1925 r. erygował nową parafię. Kościół został zbudowany wcześniej, w latach 1909–1912 według projektu architekta Sławomira Odrzywolskiego, częściowo z fundacji Stanisława i Wiktorii Jakubowskich. W czasie działań wojennych w 1915 r. kościół został uszkodzony, a następnie odremontowany. W latach 1922–1925 wzniesiona została wieża według projektu architekta Mariana Heitzmana.
Kościół św. Trójcy w Zabawie nie posiada wyraźnych cech stylowych. Zbudowany jest z cegły. Składa się z nawy i węższego prostokątnego prezbiterium, po bokach którego są dwie przybudówki zakrystyjne. Przy nawie od frontu stoi kwadratowa wieża o wysokości 45 m., nakryta hełmem namiotowym, ujęta po bokach dwiema niewielkimi przybudówkami, poprzedzona otwartym przedsionkiem wspartym na kolumnach. Na zewnątrz kościół opięty jest przyporami i nakryty dachami dwuspadowymi nad nawą i prezbiterium, trójspadowymi nad zakrystią oraz pulpitowymi nad przedsionkiem i przybudówkami przy wieży. Nad nawą znajduje się wieżyczka na sygnaturkę. Kościół ma sklepienia krzyżowye. Tęcza posiada wykrój ostrołukowy. Chór muzyczny wsparty jest na dwóch masywnych kolumnach. Polichromia została wykonana przez Turkowskiego z Tarnowa w 1942 r.
Ołtarz główny zaprojektowany został przez Mariana Heitzmana z 1931 r., z retabulum w kształcie marmurowej kolumnady, ujmującej niszę, w której umieszczone jest malowidło Trójcy Świętej i Świętej Rodziny z 1931 r., namalowane przez Jana Bukowskiego. W 1987 r. w mensie ołtarza umieszczona została trumna z relikwiami bł. Karoliny Kózkówny. Dwa ołtarze boczne są pseudoromańskie, z lat 1936–1937, jeden Matki Bożej, wykonany przez Tadeusza Prażucha, drugi Serca Pana Jezusa wykonan,y przez Franciszka Adamka. Obraz Matki Bożej Różańcowej umieszczony w pierwszym z ołtarzy namalował Piotr Sworzeń. W zwieńczeniach obu ołtarzy znajdują się niewielkie obrazy św. Antoniego i Matki Bożej Bolesnej, przywiezione z Włoch, ofiarowane przez Jakubowskich. Do wyposażenia należy również marmurowa chrzcielnica z około 1930 r. i neoromańska ambona z około 1930 r., wykonana przez Stanisława Rogóża. W północnej przybudówce, przy wieży znajduje się Kaplica Męczenników XX w., a po przeciwległej stronie od południa izba poświęcona pamięci bł. Karoliny Kózkówny.
Kościół jest Diecezjalnym Sanktuarium Błogosławionej Karoliny Kózkówny w Zabawie. Kilka lat temu poświęcono przy nim kaplicę Męczenników i Ofiar Przemocy oraz wybudowano Pomnik Ofiar Wypadków Komunikacyjnych, który jest pierwszym etapem powstania Centrum Leczenia Traumy Powypadkowej.