Łukowa

Początki wsi Łukowa sięgają najprawdopodobniej XIV w. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1402 r. i dotyczy Heleny, żony Mikołaja olim heridia de Łukowa. W 1415 r. Jan z Tarnowa, wojewoda krakowski, fundując kaplicę z ołtarzem w kolegiacie w Tarnowie, uposażył jej prebendariusza wsią Łukowa, która jednak nie była formalnie własnością kolegiaty, gdyż prawo zwierzchnie należało do Tamowskich. W 1440 r. folwark w Łukowej należał do kolegiaty tarnowskiej, ale rzeczywistym właścicielem wsi nadal byli Tarnowscy.
Ostatnią właścicielką w Łukowej była hrabina de Lavoux. 10 lipca 1945 r. na podstawie dekretu PKWN dobra w Łukowej przeszły na własność skarbu państwa z przekazaniem na cele reformy rolnej. Ziemię dworską rozparcelowano, a we dworze utworzono 2 klasy szkoły podstawowej funkcjonujące do 1968 r. W 1968 r. oddano do użytku nową szkołę. Opustoszały dwór wraz z okalającym go parkiem popadał w ruinę i został rozebrany. W 1990 r. władze samorządowe skomunalizowały teren parku. Do dziś z dawnego dworu w Łukowej pozostał jedynie romantyczny, rozległy park o swobodnej kompozycji krajobrazowej.