Koszary Chocimskie (Dawny Szpital Wojskowy)

W Wadowicach, przy dawnym trakcie zatorskim (dzisiaj ul. Wojska Polskiego 17) w 1830 r. wybudowano szpital - drugi obiekt wojskowy (po budynku Koszar im. S. Fiszera przy ul. Lwowskiej 40) dla potrzeb austriackiego stałego Garnizonu Wojskowego 56 Pułku Piechoty, ulokowanego w Wadowicach od 1819 r. Lokalizacja szpitala poza zwartą zabudową miejską podyktowana była obawami rozprzestrzeniania się chorób epidemicznych, które w pierwszej połowie XIX w. dziesiątkowały ludność cywilną i wojskową. Ponadto garnizon w Wadowicach był jedynym stałym garnizonem pomiędzy Cieszynem a Tarnowem (Kraków był Wolnym Miastem), więc wybudowany szpital służył również wojskom przemieszczającym się przez zachodni obszar Galicji. Podczas I wojny światowe, pomiędzy budynkiem szpitala a torami kolejowymi oraz na pobliskich polach wybudowano kilkanaście baraków dla rannych i jeńców. Zajęto również w tym czasie kilka budynków w mieście. W latach 1922-1923 gmach szpitala przebudowano zmieniając jego charakter ze szpitalnego na koszarowy. Budynek pod nazwą "Koszary Chocimskie" przeznaczony został dla II Batalionu 12 Pułku Piechoty Wojska Polskiego. W 1935 r. zmieniono nazwę budynku koszar na "Koszary Chocimskie 12 Pułku Piechoty im. gen. Oswalda Franka" dla uczczenia pierwszego dowódcy piechoty, zmarłego w grudniu 1934 r. Wtedy również dzisiejsza ul. Wojska Polskiego (wcześniej ul. Zatorska) nazwano ulicą gen. Oswalda Franka. W powojennych latach, już w okresie PRL-u, w koszarach stacjonowały różne formacje wojskowe, a najdłużej od 1956 r. do 1982 r. Podhalańska Jednostka KBW/WBW (Batalion Piechoty Górskiej Krakowskiej Brygady). Obecnie budynek koszarowy, przystosowany do działalności hotelowej, jest Wojskowym Domem Wypoczynkowym o nazwie Podhalanin i jest nadal pod administracją wojskową.