Nowa Wieś

Pierwsza wzmianka wspomina „Nowią Wyesch” w 1477 r. Nowa Wieś była wsią królewską, którą w 1485 r. król Kazimierz Jagiellończyk nadał Piotrowi Komorowskiemu za wyświadczone mu przysługi. Z kolei dobra maleckie, w skład których wchodziła również Nowa Wieś, przeszły po kądzieli w ręce Jordanów. W XVII w. należały do Porębskich z Grojca. Około połowy XVIII w. Nową Wieś posiadał hrabia Franciszek Schwarzenberg – Czerny herbu Nowina, a od 1764 r. hrabia Kazimierz ze Słupów Szembek, który wieś tę i inne pobliskie wypuścił w dzierżawę Łukaszowi Moszyńskiemu. W drugiej połowie XVIII w. Nową Wieś dziedziczyli Duninowie z Zatora, którzy w 1794 r. przekazali ją wraz z Brzeszczami lekarzowi króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, Włochowi Kamilowi Dominikowi Gherii. Po śmierci Gherriego w 1814 r., Nową Wieś otrzymała w spadku jego wychowanica, Wiktoria Dembińska z Klosów, która po rozwodzie z Ludwikiem Dembińskim, w 1817 r. wyszła powtórnie za mąż za hrabiego Jana Chrzciciela Mieroszewskiego. W drugiej połowie XIX w. obszar dworski był w posiadaniu barona Edmunda Larisha (Larisza). W listopadzie 1940 r. Niemcy w Nowej Wsi utworzyli tymczasowe getto żydowskie, do którego zwozili Żydów z Kęt i okolicy. Po zlikwidowaniu getta jego mieszkańców wywieźli do obozów zagłady.